Historia

Historia pielgrzymki z Zaolzia na Jasną Górę

Według relacji Jadwigi i Franciszka Franków


                Wszystko zaczęło się od naszej starszej córki Joli. W 1984 roku razem z koleżanką Izą Kostką z Cieszyna wybrały się na Pieszą Pielgrzymkę Warszawską do Częstochowy. Mimo dającego się we znaki wyczerpania, wróciły szczęśliwe. To właśnie wtedy Jola zaczęła namawiać nas na wspólną wędrówkę. Prawdziwym błogosławieństwem było to, że przez kolejnych kilka lat mogliśmy już pielgrzymować całą rodziną (Jadwiga, Franciszek oraz córki: Jola i Beata) z Krakowską Pieszą Pielgrzymką na Jasną Górę. Warto zaznaczyć, że już wtedy nie byliśmy jedynymi osobami z zagranicy. Stopniowo rosła grupa osób z ówczesnej Czechosłowacji, tak że w roku 1990 było nas już około 130 osób (grupą opiekował się ks. Stanisław Zwyrtek). I właśnie tam, na trasie, zrodziło się marzenie, by móc pielgrzymować z naszych domów, z Zaolzia, do Matki Bożej Częstochowskiej. Wkrótce miał stać się cud…

Jadwiga i Franciszek Frankowie na pielgrzymkowym szlaku

 

Już w 1991 roku rozpoczęły się wędrówki Polaków z Zaolzia do Czarnej Madonny. Motywacja była nie byle jaka… Pierwsza pielgrzymka zbiegła się w czasie z wizytą Ojca Świętego, Jana Pawła II, z okazji VI Światowych Dni Młodzieży, organizowanych wówczas w Częstochowie. Mieszkańcy Zaolzia pielgrzymowali pod przewodnictwem jezuity, o. Andrzeja Nowaka, z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czeskim Cieszynie. Ze względów organizacyjnych, związanych z przybyciem papieża, wyjątkowo dołączyliśmy się do trasy skoczowskiej w ramach tzw. Trzonu Południowego, utworzonego dla diecezji leżących na południu Polski. Jednak nic nie stanęło na przeszkodzie, byśmy po raz pierwszy mogli wyruszyć jako samodzielna grupa z Czeskiego Cieszyna, pod patronatem naszego świętego, Melchiora Grodzieckiego.

 

 

W ramach przygotowań II Pieszej Pielgrzymki Zaolzie – Jasna Góra, razem z o. Andrzejem i córkami opracowaliśmy własną trasę. Przez Krzyżowice, Jaśkowice, Kochłowice, Brynicę i Bibielę oraz Kamieńske Młyny. Swój udział mieli w tym również Piotr Kukuczka i Stanisław Sokalski. Nawiązaliśmy kontakty w poszczególnych parafiach „noclegowych”. Udało się nam także, w porozumieniu z jasnogórskim przeorem, zarezerwować Kaplicę Matki Bożej, w celu odprawieniu Mszy Świętej, zaraz po dojściu pielgrzymów. Po dzień dzisiejszy, nie licząc korekt na kilku pojedynczych odcinkach, zaolziańscy pątnicy co roku tą drogą udają się do Częstochowy.

Po rozpoczęciu wędrówki z Zaolzia ma Jasną Górę, zaczęliśmy dokładać starań do realizacji jeszcze jednego marzenia. Pragnęliśmy, by wymarsz nie następował dopiero z Czeskiego Cieszyna, ale by grupy schodziły się z różnych stron z zaolziańskiej ziemi. Już dwa lata później udało się nam zorganizować grupę z Jabłonkowa, następnie, w roku 2003, dołączyła Karwina, natomiast w 2010 – Stonawa. Pątnicy z różnych miejscowości wyruszają więc dzień wcześniej, by dotrzeć na inaugurację w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa i przekroczyć granicę już jako jedna zwarta grupa pielgrzymkowa.

Z czasem pielgrzymowanie z Zaolzia na Jasną Górę powiększyło się o kolejne formy. W 1993 roku po raz pierwszy zorganizowaliśmy dwudniową pielgrzymkę autokarową na Jasną Górę. Pod samym szczytem Jasnej Góry uczestnicy pielgrzymki z wielkim wzruszeniem powitali pielgrzymów pieszych, po czym razem z nimi wzięli udział w uroczystej Mszy Świętej w Kaplicy Matki Bożej. W drugim dniu pielgrzymi autokarowi zwiedzili Łagiewniki, biorąc udział w Eucharystii w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Tak właśnie zrodziła się tradycja pielgrzymowania autokarem z Zaolzia na Jasną Górę, która żyje po dzień dzisiejszy. Z czasem pojawiły się kolejne inicjatywy, takie jak pielgrzymka rowerowa (2003) czy motorowerowa (2012), które także znalazły zainteresowanie wśród pątników. Zaś od 1996 roku ruszyła tzw. pielgrzymka duchowa, dla tych, którzy nie mogą czynnie włączyć się w wędrowanie, a chcą wesprzeć pielgrzymujących swoją modlitwą.

Z roku na rok pojawiało się w naszych szeregach coraz więcej pielgrzymów z parafii cieszyńskich, co było dla nas również wielką radością. W roku 1998 pielgrzymka przyjęła nazwę Pieszej Pielgrzymki Zaolzie – Cieszyn – Jasna Góra. Od roku 2002 spora część pielgrzymów z parafii cieszyńskich uczestniczy w Pieszej Pielgrzymce Cieszyńskiej w ramach Pielgrzymki Bielsko – Żywieckiej. Powróciła więc nazwa Piesza Pielgrzymka Zaolzie – Jasna Góra.

Odczuwamy wielką radość, że pielgrzymowanie stało się już tradycją, praktykowaną przez kolejne pokolenia. Ważne jest dla nas i dla wielu innych Polaków na Zaolziu, aby przygraniczne tereny Śląska Cieszyńskiego, rozdzielone po II wojnie światowej, miały okazję podkreślić swoją jedność z Ojczyzną, podczas wspólnej wędrówki do stóp Jasnogórskiej Pani. Jesteśmy także wdzięczni za otwarte serca wszystkich, którzy pomagali nam od samego początku w realizacji tak niełatwego przedsięwzięcia oraz tych, którzy każdego roku okazują nam, pielgrzymom, swoją gościnność. Niech Bóg obficie Wam błogosławi!